Frankville: ‘Lol bindt’

14/09/2015

Voor Eetbare Stad Groningen interviewt Akkeliene Postema van de Natuur en Milieufederatie Groningen diverse moestuininitiatieven in de stad Groningen. Hieronder het eerste interview!

Frank van der Waals – foto: Boyd Joenje


Het is een mooie zomerse woensdagmiddag en ik, Akkeliene, heb een afspraak met Frank van der Waals, de initiatiefnemer van Studenten moestuininitiatief Frankville op het Zerniketerrein in Groningen.

Op het moment dat ik mijn fiets parkeer, komen er nog een aantal mensen aan. Opvallend is dat ze bijna allemaal een tuinbroek dragen en enthousiast beginnen met het versieren van de tuin en het opbouwen van een zitje. Er zal vanavond een barbecue bij de moestuin van Frankville plaatsvinden, en dat is te merken want de sfeer zit er al aardig in. Frank is nog niet gesignaleerd, maar ik verveel me niet. Ik ga alvast de tuin verkennen en zie een groot scala van verschillende gewassen zoals courgettes, maïs, venkel, verschillende soorten kolen, tomaten en aardbeien. De tuin is netjes en bijen en vlinders zijn veelvuldig aanwezig op de vlinderstruik en de andere bloemen. Het toeval wil dat de imker die vlakbij de moestuin is gevestigd, zich opmaakt om de kasten te openen. Samen met Daphne, een studente die ik net heb ontmoet, mogen we komen kijken en krijgen we uitgebreid uitleg. Als ik terug kom bij de moestuin maak ik kennis met Frank en ontstaat een gesprek. Over de moestuin, maar ook over de plek waar je met andere mensen de ruimte krijgt om te filosoferen.

Wat is het moeilijkste geweest om Frankville van de grond te krijgen?
Het moeilijkste is denk ik om te accepteren dat groei niet lineair is. Je kunt niet steeds op dezelfde manier verder te gaan, maar het is wel erg leuk om te zien dat de groep gemotiveerde mensen in ieder geval niet kleiner wordt. Er zijn mensen weggegaan, maar er zijn ook weer mensen bijgekomen. Twee mensen die hier zijn weggegaan hebben bij het Aletta Jacobshuis een nieuw project opgezet. Het is mooi om te zien dat hier dus ook inspiratie wordt opgedaan om zelf ergens te beginnen. Als je klein begint kan dat vaak leiden tot succes.

Ik heb begrepen dat de moestuin het veld moet ruimen. Hoe staat het ervoor?
We wisten dat het toegewezen stuk grond van tijdelijke aard was. Het Zernike is nog steeds in ontwikkeling en op de plek waar we nu zitten, wordt een parkeerplaats gebouwd. De rest van het Zernike Park wordt groener als alle auto’s hier geparkeerd worden.

Hoe nu verder?
We moesten de continuïteit van dit initiatief bewijzen en dat is gelukt. We zijn nu in gesprek met het VGI (Vastgoed en Investering) van de RUG, zodoende hopen we grond van de universiteit zelf te mogen beheren. Alle mensen die een link hebben met de RUG of de Hanze, zoals studenten, medewerkers of alumni zijn welkom om mee te doen!

Hoe gaat het met de moestuin? Denk je dat de oogst van vorig jaar wordt overtroffen?
Dat weet ik wel zeker, want we hebben dit jaar veel meer grond in gebruik. Vorig jaar hebben we op 190 m2 verbouwd en dit jaar verbouwen we op zo’n 350 m2. Daarom zal er meer te oogsten zijn. We hebben wel wat pech gehad met het weer en er zijn ook ganzen op bezoek geweest, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Als we te veel hebben om zelf op te eten, brengen we de groentes naar de voedselbank in Groningen.

Frankville is een vereniging. Hoeveel leden zijn er momenteel?
We hebben nu 25 leden. We willen eigenlijk 40 leden, maar dat is nog niet gelukt. Omdat we op een hoger ledenaantal gerekend hadden, is de focus op het onderhouden van de moestuin groter geworden. Daarom willen we volgend jaar terug naar een moestuin met een oppervlakte van ongeveer 150 m2, we gaan dan op zoek naar ruimte in perkjes waar we fruitbomen of struiken kunnen plaatsen.

Wat studeren jullie leden zoal?
Het is een heel diverse groep mensen die mee doet aan Frankville. Zo zijn er studenten Communicatie, Psychologie, Geneeskunde en Planologie bijvoorbeeld. Het is niet zo dat iedereen een achtergrond heeft in biologie of iets dergelijks. Ik zie het als een groot puzzelstukje waar mensen vanuit verschillende hoeken op in kunnen haken. De moestuin moet echt een ontmoetingsplek worden waar levensvragen centraal staan en je met elkaar kunt filosoferen. Het idee is dat de moestuin een soort ‘showcase tuin’ wordt waar ruimte is om allerlei dingen uit te proberen, zoals bijvoorbeeld verticaal tuinieren.

Wat moet er veranderen in de toekomst?
Wat we nu een beetje missen is een plekje voor onszelf. Een vast plekje met een tuinhuisje zou ideaal zijn, zodat we binding met de locatie krijgen. Nu hebben we bijvoorbeeld geen water om op te koken en geen vast meubilair om op te zitten. Hopelijk komt hier in de toekomst verandering in en krijgen we de uitstraling die we willen.

Wat is jullie grootste succes tot nu toe?
Het blijft mensen prikkelen. Eigenlijk was vorig jaar één groot succes. Het weer zat toen ook erg mee. En nu is het leuk om te zien dat mensen ook blijven komen. Vorig jaar hield ik nog wel echt vast aan het educatieve gedeelte, toen hebben we cursussen gegeven. Janneke Tops weet veel over biologisch moestuinieren en heeft ons bijgestaan in alle stappen van bodem tot bord. (Zaaien, stekken, uitplanten, onderhouden). Zo hebben we veel geleerd, maar vaak moet je ook zaken uit de praktijk leren. Zo was er dit jaar een courgetteplant die het niet goed deed. Ik haalde de plant eruit en kwam tot de conclusie dat hij geen wortel schoot omdat de plant in kleigrond stond. Hier moest de plant dus even mee worden geholpen. We leren en dus nog steeds bij, maar richten ons nu meer op gezellig samen zijn en lol maken. Lol bindt namelijk, daardoor blijven mensen terugkomen.